"Нема слободе на овоме свету, постоје само позлаћени кавези."
( Олдус Хаксли )
Поезија
( у спомен на свирепо убиство монаха Харитона од стране шиптарских терориста
15. јуна 1999 године )
Мучко убиство једног косовског монаха
оставило окамењене људе без даха
Из Куршумлије дошо' народу веру да дели
у призренском манастиру „Свети архангели“
У тиховању и пред-видовданском стању
Отац Харитон био на монашком послушању
Кад кренуо у посету преосталој Српкињи у граду
звери-терористи пресрели његову црвену ладу
Мало што су му чупали браду и давили
него му још сломили ребра и обезглавили
Та људска багра и ножем га распорила
али православну веру није разорила
Наказе играле фудбал са свештеничком главом
потом је бацили у бунар са буђавом травом
Ван сваке људскости, ван сваког бонтона
безглави обезглавили монаха Харитона
Ти отпадници што немају људскости ни мрвицу
пале здрав разум , руше недужну црквицу
Нашли тело без главе у необележеном гробу
код безумних белих вашки у каменом добу
У манастиру „Црна река“ сахранили тело
где започе монаштво и Свето божје дело
Да злотвори не брину,Света Харитонова глава
отишла у сјајне висине, у божјем крилу спава
И сад после тол'ко година брује православна звона
на дан кад крвници убише мудрог Оца Харитона